|
Mongolia to serce Azji
Centralnej, kraj o wielkim obszarze 1600 kilometrów kwadratowych,
pięciokrotnie większy od Polski, a jednocześnie będący Ojczyzną ludzi,
których jest 30 razy mniej niż w kraju nad Wisłą. To kraj leżący w
znacznej mierze na dużych wysokościach (średnio 1580 m n.p.m.), w którym
ogromne oddalenie od morza jest dodatkowym czynnikiem wpływającym na
bardzo ciężkie warunki klimatyczne.
O Mongolii mówi się, że to
Kraj Błękitnego Nieba - zimą częsta jest tu wyżowa bezwietrzna pogoda, ale
często też temperatura spada poniżej -50 st. C. To dlatego jest to
miejsce, gdzie najdalej w stronę równika zbliża się wieczna zmarzlina.
najbardziej na północ wysuwa się pustynia, gdzie panuje najwyższe
ciśnienie atmosferyczne na ziemi. Wiosna też nie jest łagodną porą roku -
to wtedy hulają tu burze pyłowe, nie napotykające przeszkód wśród wielkich
przestrzeni stepów i pustyń. Lato jest za to deszczowe i krótkie, z
częstymi załamaniami pogody, a amplitudy dobowe mogą dochodzić nawet do
30-40 st. C.
Do tego kraju przybywa się
zazwyczaj koleją biegnącą przez nieskończone rubieże Syberyjskie w
kierunku Chin, bądź też samolotem lądując w stolicy -
Ułan Bator (UB).
"Ułan Bator jest dość sporym miastem,
liczącym ponad 600 tys. ludzi, choć właściwie tak naprawdę to nikt ich nie
liczy. Centrum to betonowe budynki, z których żaden nie jest starszy niż
rewolucja [...], ogromne sklepy, dużo reklam i
nieustanny ruch samochodowy po
ulicach, które rzadko kiedy mają namalowane pasy." (J. Sypniewski)
Stolica Mongolii może
niekiedy sprawiać
wrażenie miasta rodem z niedalekiej syberyjskiej Rosji, jednak
znajdujące się na jej obrzeżach
jurty, konie,
spacerujący przy świątyniach lamowie, a przede wszystkim
ludzie ubrani w dele, przypominają że to jednak inny kraj,
inna kultura.
To miasto mające burzliwą historię kilka razy zmieniało swe miano - wpierw było
osadą Iche-churee (Wielki Klasztor), znaną także jako Urga nad rzeką Tuul,
potem stało się Nijsel Chure, by w końcu przybrać imię Czerwonego Bohatera, czyli
Ułan Batora.
Głównym punktem stolicy jest
centralny plac Suche Batora wraz z parlamentem Mongolii, czyli Wielkim Churałem,
oraz dużymi gmachami urzędniczymi. Drugim ważnym miejscem tego miasta jest
jedyny czynny lamajski klasztor zbudowany na wzgórzu Gandan
(Klasztor Pełni Radości). Jeden z nielicznych, którym udało się ocaleć po czystkach poprzednio
panującego tu ustroju. U jego wejścia znajdują się dwie duże
kamienne
figury lwów, które strzegą jego bram i skarbu, jakim jest
wielka złota statua
Buddy. To miejsce oddawania jej czci, wraz z ciągle
palącymi się tu kadzidłami,
kręcącymi się
młynkami modlitewnymi,
i gromadzonymi przez lata przedmiotami ofiarnymi.
Złoty Budda jest tu
także niedaleko
wzgórza Dzajsan (Zaisan) przed górą Bagdo-uul, na którym zbudowano
wielki Pomnik Żołnierzy
Radzieckich. Do tego kompleksu
rzeźbiarsko-architektonicznego, którego głównym elementem jest pierścień o
średnicy ponad 20 metrów, wiodą schody, na które warto się wspiąć.
To najlepszy
punkt widokowy, z którego podziwiać można
panoramę miasta.
|
